ფერიებს მიაქვთ ლურჯი დაფნები

სცენაზე ელავს მაღალი შუბლი,

ახლა უცნაურ სურვილს დავნებდი

და ჩემს გარშემო ჩრდილივით ვუვლი.

თანდათან ჰკარგავს თავის არსს სული,

ან ვერ ვივიწყებთ სულის თვისებას,

ვეღარ ვანსხვავებთ გრძნობას და სურვილს,

ვეღარ ვგრძნობთ რითი რა შეიცვლება.

და უცხო ფრინველს, მხარზე დაფრენილს

უსიზმრო ძილით ჩაეძინება...

გოგონებს ისე მიაქვთ დაფნები,

რაც ხდება, თითქოს ღმერთმა ინება.