მიმიხარია სოფლისკენ,

სადაც ზურმუხტი მთებია,

პირველი შემეგებება:

,,შენ შემოგევლეს ბებია!”

ღობესთან ჩაიკისკისებს

წყარო ცივი და ანკარა,

ხელებზე შემომახტება

ბაბუას ყურშა პატარა.

ვაი თუ აღარ ვახსოვარ,-

მას შემდეგ მთელი წელია,

მთელი წელია მოკითხვა

ერთხელ არ მიმიწერია.

იქნება ნიშაც მემდურის,

იქნებ მემდურის მერცხალაც,

მაგრამ რა მექნა, სკოლაში

მე განა მათთვის მეცალა?!

სწავლის დროს სწავლა გმირული

მოსწავლის შესაფერია.

ახლა ვიქროლოთ ველებში,

მთელი ზაფხელი ჩვენია.

მიმიხარია სოფლისკენ,

სადაც ზურმუხტის მთებია,

სოფლის თავს შემეგებება:,

"შენ შემოგევლოს ბებია”.