საღამო ხანად ჩალანდრის ცხენი

მე მაგონებდა გორებს შორებელს,

ფშანში ლანდივით დასცქერდნენ ხენი

ბინდის მეგობარს მოუშორებელს.

ცამ მოგონება გადუხალისა

მას, ვისაც სწამდა ღამის ფერები,

ეს იყო ქარი ჩვენი ჭალისა

და შემოდგომის ჩალისღერები...