გულში ატირებულ იადონებს,

ფრთებზე აწერიათ სიმარტოვე...

უკვე მეშინია სიყვარულის,

რადგან მიყვარდი და მიგატოვე.

ფრთონავს ოცნებები - კელაპტრები -

ჩემი მარტოსული მენადები...

უკვე მეშინია გახსენების,

როცა მახსენდები, მენატრები.