როგორ არ ვწუხდე, რომ ფერი მიგდის, -

დღითიდღე მეტად ხარ ფერმიხდილი, -

რომ წლები გადის, რაც ნიშნავს სიკვდილს,

და რომ ჩვენს გვერდით ცხოვრობს სიკვდილი.

ასე მგონია, ოდესღაც, წინათ,

(რომ არა ვმსხდარვართ!) ვისხედით გემში,

რომ „ხვალეს“ გემშიც ვისხდებით წყვილად -

მე ამის რწმენა აღვზარდე ჩემში.

არის - უფორმო და სამუდამო!

არის - უხორცო, მაგრამ მაღალი!

არის - ზეაღსვლა, აღსვლა უდაო!

არის - გზა ცისკენ, მარად ახალი!..

და მაინც ვწუხვარ, რომ ფერი მიგდის, -

დღითიდღე მეტად ხარ ფერმიხდილი, -

რომ წლების გასვლა, ეს - ნიშნავს სიკვდილს

და რომ ჩვენს გვერდით ცხოვრობს სიკვდილი!