ძვლებს ეწყობა ძვლები და... ჩინები, სამხრეები, ჯამდებიან წლები და ჯამდებიან დღეები... ახლა - გასწი-გამოსწი - ოცი გრჩება ჯახირის! მე ვიყავი მოსული - რაღაც მეთქვა ამათთვის. ღმერთო, შენ გააგონე, რაც მე ამათ ვუთხარი! ჯამდებიან წლები და ჯამდებიან დღეები... სიკვდილს ისე ვუყურებ, როგორც აუცილებელს! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |