საზიზღარია, ჩემო ალექსი, უგულისძგერო, ვითომ ღრმა ლექსი! ნახელოსნევი და ნაწვალები - ტვინით ნაჭყლეტი ჩალა ბწკარები! გამოვარდნილი, როგორც ზვიგენი, რომელიც ყვირის: - მაცადე, ბიჭო, მე თვითონ ვიცი - გზა გავიგენი! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |