ეჩურჩულება ქარი ისლიანს,

მზე ნორჩ მურყანებს მოსავს ფერადით,

გაღმა სერებზე თეთრი ნისლია,

თუ ანგელოზებს დარჩათ პერანგი?!

აქ სულ სხვაგვარი შუქით ვინთები,

სხვა ძალით მხმობენ აქეთ მთები და

თბილად მიმზერენ ქართლის მინდვრები

ბალახის მწვანე წამწამებიდან.

ჩემი სიმდიდრე და საესავი

არც ის მთაა და არც ეს მურყანი, -

გზისპირს ქალი დგას ატმის ხესავით

და თბილ ხელებში ბავშვი უყვავის.