გამარჯვება და დამარცხება - წყვილად ძმებია,

ერთიც მინახავს და მეორეც ხშირად მრგებია.

გავმარჯვებულვარ, მაგრამ ბევრჯერ გამჭირვებია,

სიმწრის სიცილით დამარცხებულს ჩამცინებია.

სად დამარცხების უკაცური ნაპირებია,

ვგდებულვარ ზღვისპირ, გამოუცდელს გამკვირვებია,

რომ თანაგრძნობით დამარცხებულს თუმცა ეპყრობა,

ყრუა დემოსი - გამარჯვებულს უმალ ემხრობა..

არ შეაქცია ზურგი ძლეულს დემოსმა რომელს?

ტაშს უკრავს იგი გამარჯვების კვარცხლბეკზე მდგომელს.

და დასკვნა ჩვენი თუმც მკაცრია, მართებულია:

დამნაშავეა, ვინც დამარცხდა, ბრალდებულია!

გინდ იყავ კაცი, გინდა ერისკაცთ შეთქმულთა დასი,

გინდ თვითონ ერი - დამარცხებულს გროში გაქვს ფასი!

რად დაგამარცხეს? რად დამარცხდი? რახან აგრეა,

მაშასადამე, რაღაც გიჭირს, რაღაც გაკლია!

წიავწიავი და ბუმბული ქარს რომ გაჰქონდა,

შენ სუსტი იყავ, დაგამარცხა, სხვა გზა არ ჰქონდა.

და ამიტომაც, სასაცილო თუ გსურს არ გახდე,

საქმე - უსიტყვოდ! წარბი შეჰკარ! სცადე ამაღლდე.

მოეშვი ბუზღუნს და გინებას დამმარცხებლისას,

დამუნჯდი ბოღმით, ჩასწვდი, მიხვდი თამაშს ქვეყნისას.

გაცაძლიერდი! სამუდამოდ ჩათვლილმა სუსტად

ნიჭი ყოველი ისერიგად შეჰკარი მუშტად,

ის სუსტი იყოს, ძალი შენი ცად ამთაგორდეს,

ის მარცხდებოდეს, ამარცხებდე!

სხვა გზა არ გქონდეს!