ჩვენ შეგვიფარა ძველმა ტაძარმა -

გზადაბნეული ორი ღამურა

თითქოს არის და თითქოს არც არის

ნაღველი, გულში რომ მიმალულა.

ღამის წყვდიადში მთრთოლვარე შიშით

და რიდით ვსინჯავ ტაძრის იარებს,

ნიშნავს და მგონი არაფერს ნიშნავს

ის გზა, რომელიც დღეს გავიარე.

დიდი ხნის წინათ სათქმელი სიტყვა

ვით ძველი დროშა ქარმა დახია,

ჩვენს შორის მაინც ვეძებე დიდხანს

ის, რაც არასდროს არ დაგვკარგვია.

მერე გაჰფანტა ცეცხლმა სიცივე

და ნაპერწკლებით აავსო ღამე...

მოდი, ვიტიროთ ანდა ვიცინოთ,

ისე... უბრალოდ არაფრის გამო.