ბედო ტიალავ, აბა რად,

რად შემომიჩნდი ჭირადა?

არ გამალაღე არ იქნა,

ცრემლი მარგუნე წილადა.

რა ხანი გემუდარები,

არც თუ ჩამაგდე ჩირადა,

ჭაბუკი წელში მომღუნე,

გადამაქციე მწირადა.

მითხარ: რა მოგცე - მომშორდე,

თავს რათ მადგეხარ გზირადა?!

ჰაუ, ტიალავ, სოფელო,

ერთხელ მამღერე ტკბილადა!