ჩემი გული მცენარეა,

უდაბნოში ობლად რგული,

მისი ნამი ცრემლებია

და მისი მზე - სიყვარული;

ის ცხოვრებამ ტანჯვით ზარდა

და რა გასაკვირველია,

რომ ნაყოფიც მისი მხოლოდ

მწარე სევდა, ნაღველია?