გათენდი და მორჩი, ბარემ,

სადღაც გორზე მგელი ღმუის...

მოდის მთვარე -

მომთაბარე

ღრუბლის ნიღბით შენიღბული...

სუსტად ოხრავს შავი ღამე,

ბუ ქვითინებს ჟამით-ჟამად...

მშია…

ყვეფით დავიღალე…

ნეტავ მთვარე შემეჭამა!..

კრთია ნამის კრისტალები,

ჩრდილნი მზერას მიმძიმებენ;

ვარსკვლავები - მგლის თვალები

მიბნედილად ციმციმებენ...

მარშიყეთი იცლის ბურანს,

თან სისხლიან თათს ილოკავს;

სერზე გარბის ნისლის ქულა,

როგორც ჩემი თეთრი ლეკვი...

გათენდი და მორჩი, ბარემ,

სადღაც გორზე მგელი ღმუის;

მიდის მთვარე

მომთაბარე

ღრუბლის ნიღბით შენიღბული...