დაღლილ თვალებში ჩამდგარი ცრემლი

არის მწვერვალი დიდი ტკივილის,

გზაჯვარედინზე მოთმენით მელის

გულის მგესლავი გველის წივილი.

ვუმზერ საფლავის დაღებულ ხახას,

ვრისხავ ცხოვრების არარაობას,

დაჭრილი ვეფხვის ნაბიჯით ვლახავ

საასპარეზოს - ქცეულს ჭაობად.

ვუმადლი მგზავრი სიმხნევეს მუხლის,

უნასთა ქოროს ძაღლივით ვუღრენ

და ვკრეფ ნამცეცებს გატეხილ უღლის

და წამლად ვაყრი სხვათა მთელ უღლებს.

მჭირისუფლობენ ნარჩევნი ერის,

დედაბოძივით მიდგანან გვერდით...

ვიღაც ცრემლიან სიმღერას მღერის,

ქვითინებს მიწის გახსნილი მკერდი!