ამ წუთისოფლის სიტლაქნეში და სიჩლუნგეში,

რადგან სიცოცხლე ეწირება, ბოლოს და ბოლოს,

ვერაგ სიკვდილთან თავიდანვე განწირულ ბრძოლას,

ნუ წახვალ ისე,

რომ არავის არ სცე ნუგეში!...

დე, იყოს სიტყვა გაცვეთილი,

როგორც საფულე ან როგორც დანა მზარეულის, -

თუ დაზაფრულებს უშველის, - მიეც და უბოძე

მათ ხალათივით სიტყვა - მკურნალი,

ჯადოქარი და ალადინი

სხვა საფიცარი შენ არ გინდა, სხვა ატროშანი,

თუ იმათ სულში აყვავდება სიტყვა - შროშანი,

სიტყვა, უსიტყვოდ თავწახრილი სიტყვის უღელში,

ნუ წახვალ ისე,

რომ არავის არ სცე ნუგეში!...

შენ, უბადრუკო უბადრუკებში,

ერთსა და იმავ მდინარეში ორჯერ შესულო,

თუ კი ღირსი ხარ, ღირსეულად რომ აღესრულო,

ნუ წახვალ ისე,

რომ არავის არ სცე ნუგეში!...

თუ არ დაგიდგამს,

დადგი ლამპა ფანჯრის რაფაზე

და ვისაც ერთხელ გაუნათებს,

ის დააფასებს.

მხოლოდ ერთმანეთს დაეძებენ ჩვენი სულები,

ჩვენ ვართ ყველანი ერთი ხვედრით გადამბულები,

არვისია არავისზე უმსუბუქესი,

ნუ წახვალ ისე,

რომ არავის არ სცე ნუგეში!..