ნეტავ მომცა ახლა ფრთები არწივის,

რომ გავთელო მე უსაზღვრო მანძილი,

ჩემი სული მოშაირე არ წივის,

სამიჯნურო დროს არ იცის მან ძილი!

ჰე, მიჯნურო, რა ღამეა, რა ღამე...

მოდი, გიცდი სიყვარულის მონა მე...

ყველა ხარობს და ვიტანჯო რაღა მე?! -

მჭკნარი გული ციურ ცრემლით მონამე.

ნეტარ მზეზე არ გსურს გავიოცნებოთ,

მოზეიმე სული იმით იამე...

ერთი ნება მისთვის გავიოცებო,

მზისა დარო - ვარდი შენ და ია მე!..