კატა პირს იბანს - გამოვა დარი, ეს ბარომეტრი უფრო სწორია. ჩვენ იქნებ ვიყოთ ორივე მკვდარი და კუბოდ გვადგეს სანატორია. და მესინია ნელ დახველების. თმებზე ხავერდის ხელი გადვუსვით, ვარ კოცნით სავსე წმინდა ხელების. დაო, ანგელოს, ჰაერი თბება და ჩემი სული ციებიანი შერიგებული დრეს მართლა კვდება. გავყვეთ ფრინველებს და ტყის რქიანებს, შორი ქალაქის ქვაფენილები მაინც დაგვცემენ ჩვენ - ჭლექიანებს. რომ გადავფინო ლოცვებზე კვნესა და როცა ვნახეთ ის ცარიელი, - გადავიხადეთ ყვითელი მესსა. ტყე გასურნელდა ფიჭვის ღვარებად და ფენომენი გაფრენილ ხიდის - საბედისწეროდ ჩვენ გვეყვარება! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შალვა კარმელის პოეზია |