მგოსნურ კალამს ამოვუწებ მელნით სავსე კალამს

და მოგიძღვნით დანაგვიანს ძველს და ახალ სალამს…

გაიყოფდეთ მეგობრულად ჩემს სიმდიდრე - ალამს,

მე კი მეტყველ მდუნარებას ვუანდერძებ კალამს!..

P.S. მაპატიეთ, რომ ეს ლექსი

გამოვიდა „კოკლე“ -

მაგრამ "პროზის პოეზიას“ -

ლექსი უყვარს მოკლე.