ნეტავი რისთვის ცოცხლობდა ქვეყნად, თუ სულ არავინ არ მიიკარა, მოესწრო მაინც ლექსით ყაყანი, ამ მთიებს რაზე გადაეყარა?! ალიზის ქოხში, ჩამქრალ ბუხართან. ნეტავ ტირილი მაინც მოესწრო თვალებჩალეწილ თავის ცხედართან. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნიკო სამადაშვილის პოეზია |