მთვარე ვით ქარვა. ღამე - გიშერი.

ეს მოხდა უცბად. ბინდისას ადრე.

ჩემს აგარაკზე შემოიჭერი

და ტანი ვნებით გადამიღადრე.

თვალებში ფიქრი ჩაწვა არხებად

და ჩამოინგრა ვარსკვლავთა ნიდი.

მე აღარ მხიბლავს კაბის გახევა -

სიჩუმეს ლექსით გამოვისყიდი.

ცვალებადი ვარ. ნაზიც და მკაცრიც.

სევდა ექსტაზში გადამაქვს ხელად.

ჩემს ბოროტ ტუჩებს, ღიმილით აცრილს.

კოცნას უკრძალავ სნეის გასამხელად.

სიტყვის ქურუმი. სიტყვის ჯალათი -

პოეზიაში ვინრები მარცხნივ.

ო! მე მაღელვებს თეთრი ხალათი

როცა ტუჩებით წამწამებს ვარცხნი.

შენ დამიხლართე მუქი იჭვებით

სიკვდილ-სიცოცხლის გზა-ჯვარედინი

და ჩემს ფიქრებში ისე იჭრები:

როგორც ტფილისზე ჯალალ-ედინი.