გააფთრებული რომ იყოს ვეფხვი, მკაცრ თვალთაცქერას გაექცე ვერსით, და გაგიწვება ფეხებთან კვდომით, დამონებული მშვიდი ალერსით. ოცნება მიჰქრის ველურ ცხენებით და მოკლულია ყოველგან ყველა - დაუნდობელი გადაჭენებით. სულს კი მარადის სურს ციერება. გამარჯვებათა მე ვიგრძენ მხოლოდ ეს უდიდესი ბედნიერება. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |