ოქროს მალავდნენ მთელი ცხოვრება, ზოგი ვინ იცის, სად არ მალავდა: სკივრში, კედელში, ზოგიც ყორესთან, ზოგი სახლის ქვეშ ანდა მარანთან. ურიცხვ მონეტად, ურიცხვ ტალანტად... მაგრამ ქვეყანა არ დავსებულა, რამეთუ ზოგი სულში მალავდა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შოთა ნიშნიანიძის პოეზია |