ცად ოქროს ვერძი ბალახობს, სამზერი მცირე ხანისა, ვწერ, ზოგჯერ ღმერთიც მკარნახობს, ხან მე ვჯობივარ, ხან - ისა.
სული გრძნობებით მეწვოდა, მე რომ პოეტად დამბადა უფალმა მაშინ შესცოდა.
ამბოხი სულის ყიჟინსა, დავდივარ ლექსის მწყურვალი დამდევს სახელი გიჟისა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თამაზ წიკლაურის პოეზია |