თუ უსმელი ვარ ჩლუნგი ვარ, ბლუ ვარ, ბენტერა ჭუკი ვარ და გულზე მაწევს ლოდი, დავლევ და დარდიმანდი ვარ, ამირანივით დავდივარ სიტყვაც თავისით მოდის.
პირზე ვკოცნი და ვპატიჟებ, ვინც კი შემხვდება გზა-გზა. დოსტებს ღვინოებს ვუგზავნი: ზოგს თეთრი, ზოგს - მუკუზანი და შამპანურიც ზოგ-ზოგს.
ძმაკაცის ჭერქვეშ ვიჭექოთ მასთან მოვიკლათ ხოში!.. და ჰა სიმღერით, ბოთლებით, კარს მივადგებით ლოთები და წამოვუყრით ცოლ-შვილს.
გამოგონილი ხალისით, თითქოს იჭრება ხუთად თან ვმღერით, თან ვსვამთ, თან ვმსჯელობთ, აკვანში მწოლე ანგელოზს თამბაქოს კვამლით ვხუთავთ.
არ გვიჩერებენ მანქანებს და სულს ვუგინებთ მძღოლებს ამ ჩვენი "ლოცვა-კურთხევით" თუ ვინმეს ძილი უფრთხება სულ მაგას ვდარდობთ სწორედ.
შელახული მაქვს ღირსება ვკვდები, მიშრება ყრონტი გასუსული ვარ ვიდრემდის, მიტევს ცოლი და სიდედრი შეერთებული ფრონტით.
დაფორთხავს როგორც ბახალა გადმოვარდნილი ბუდით, ახ მომცა ერთი ტარანი, ხმელი ქვირითა ტარანი, ცივი, ქაფქაფა ლუდი.
ტკიცინა ასიანები პირდაპირ შუბლში ვტკიცე. მთლად დავულოშნე თავპირი, ალბათ რას აღარ დავპირდი, ვიღაც ჩუმპიან ბიძებს.
ჩემივე თავის მტერი ვარ მევალეც მადგას კარზე, ისე ვარ ნაბახუსარი, ვით გაროზგილი ჰუსარი, რომ ელოდება კარცერს.
ჰონორარსაც და ხელფასსაც და შევუბერავ მალე, - ძმავ სიგარეტი გექნება... ერთი ასანთიც გექნება... თან მომიკიდე ბარემ... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შოთა ნიშნიანიძის პოეზია |