ჩემს ფანჯარასთან ფეთქდებიან

წვეთები წვიმის,

ო, როგორ მინდა ძველ ჩონგურზე

შერხევა სიმის,

რომ გავიხსენო მოღუღუნე

ჰანგები ლაზთა,

რომ დამეუფლოს უნაზესი და

ჩუმი განცდა,

რომ დამიბრუნდეს წინაპრის ხმა ამო,

კეთილი,

საუკუნეთა უღრანებში გამოკვეთილი,

... ნუთუ ამისთვის წვიმა

უნდა ინატროს კაცმა!