ჟამიდან ჟამზე გასტყორცნი ისარს,

ზუზუნმა მისმა გინდა გაგართოს,

რომ დაუმიზნო? რას ამბობთ, მტრისას,

შენ ისე სტყორცნი, უმისამართოდ.

ჟამიდან ჟამზე აქუხებ თოფსაც,

შენთვის ჰაერში, ისე, უბრალოდ,

რომ დაუმიზნო და ვინმე მოჰკლა?

შენ დაგვიფარე მაღლით, უფალო.

და ცხოვრობ ასე, უსისხლოდ შენთვის,

საფრთხობელა ხარ მხოლოდ სხვებისთვის,

მადლობელნი ვართ, სხვა რაღა გვეთქმის,

ამ ქვეყნად შენი დაბადებისთვის.