ვერ გაექცევა დღე ბინდის სირცხვილს,

ცა გაიხსნება, ვით სახარება,

ვიცი შეტყობა ბედნიერ რიცხვის,

გულში ნაფიქრის დასახელება.

ვირთვები ზოგჯერ ლალით და მარჯნით,

ჩემს სურვილს, ნეტავ, ვინ დაიმონებს?..

მთვარე ამოვა ცისფერ ყავარჯნით,

დაისხამს ღამე ფერმკრთალ ლიმონებს.

და ძილი იტყვის მძიმე სამძიმარს,

ვით წამწამებზე დამდნარი თოვლი

და მე კი ერთი დარდი ჩამძირავს,

როგორც ქვის სარკე ზღვაზე ნაპოვნი.

მითხარ, თუ ჩემთან შეხვედრა გნებავს

სხვის მონაცემი არ მინდა გული,

ცხელ უდაბნოში გავყვები ვნებას

შენი ფიქრისგან ალმოდებული.

პოეზიის გვერდი   • • •     • • •   ნინო თარიშვილის პოეზია