როგორც ჰაერი და სიზმარი მუდამ ხარ ჩუმი,

გრძელ წამწამებით სიყვარული იფარავს ვუალს,

შენი ალერსი დაქანცული არის ფარჩული,

ღია თვალებით დავაბარებ ყველასთან უარს.

ჩვენ ძლივს ვიპოვეთ ერთმანეთი, არვინ იცოდა,

წამი ძვირფასი გავაფრინეთ მთვარესთან მძევლად,

დღეს შენც მიხვდები მოგონებამ არ დამიცადა

და შრიალებენ პასუხები, რომ იყო ძველად.

ჰო, ჩემს ცელქობას შენ უწოდებ მგონია ღალატს,

თეთრი იები გაიშალა მწუხარე აზრთა...

ვფიცავ, შენს გარდა სხვა ჩემს ფიქრებს ვერ შემორკალავს,

ჩვენ სურვილებში დავამწყვდიეთ დღე ახალგაზრდა.

მზე, აბრეშუმის ქსოვილები, ცივი ალმასი,

შენ ყოველ ღამე ესიზმრები ჩემს ცეცხლის ხელებს,

მაგრამ სასტიკი სიჩუმე ხარ, როგორც არმაზი

და თმებგაშლილი ვეტოლები ტიტველა ხეებს.

პოეზიის გვერდი   • • •     • • •   ნინო თარიშვილის პოეზია