ბოლოს და ბოლოს დამთავრდა, გაქრა

უაზრო ღელვაც, შიშიც, ეჭვებიც....

ბევრი დავკარგე, ბევრს ვკარგავ, მაგრამ

ბნელ უფსკრულებში ცქერას ვეჩვევი.

მე მირჩევნია, ვზიდო ხუნდები,

ვიდრე ვიცხოვრო ვიღაცის ნებით.

მე ის მსურს-ჩემთვის რაც შეშურდებათ,

ანდა-ტკივილით დათმობენ სხვები.

პოეზიის გვერდი      • • •     • • •     ოთარ ჭილაძის პოეზია