ეს ვედრება შიშველი -

მეუცხოვა მე გვიან,

ღამე, ვნებით შეშლილი,

ყელზე გადამეხვია.

თეთრი შუქი ინთება

ჩემი სულის და ვარდის.

ო, ტირილი მინდება,

შენთან უხმოდ დავარდნილს.

მე თანდათან ვყვითლდები

და ჩემი თმაც ძირს ცვივა.

დაო, ნუ შეწუხდები,

თუ წამების ღირსი ვარ.

ჩუმად ძინავს გულს ტყეში

სევდის ლურჯი ოდებით.

და თბილისის კუთხეში

სადმე ღამით მოვკვდები.