ამ უცანურ და ფერწასულ ციდან,

ნაწამებიდან შენი ბედივით,

რა ფიქრებია, ურჩო, ღრუბლიდან,

სულში რომ გცვივა მანანებივით?

- დაუოკებლად დახარბებული

სიბნელესა და ბუნდოვანებას,

ოვიდიუსისგან განსხვავებული

არ დავიჩივლებ მე მწუხარებას.

ო, ქვიშასავით დაფშვნილო ზეცავ,

სარკე ხარ ცემი ქედმაღლობის

ოცნებას ჩემსას სუდარად ექცა

შენი ღრუბლები, ძაძები გლოვის.

შენს სინათლეში ულამაზესი

ჩანს ჯოჯოხეთი უსაყვარლესი.