ო, ეს ლოდინი! ეს ლოდინი! კუბოა სწორედ

სად არის, სადა ის ცბიერი, ის საძაგელი?

აკი გუშინღამ, როს ერთმანეთს წავეამბორეთ,

მითხრა: "ხვალ ამ დროს, ამავ ადგილს, მოდიო, გელი!"

ო, ფიქრო! ფიქრო! სატრფოს ნაცვლად, სატრფოსვე ჟინით

შენ რად მეწვიე სასიკვდილო მუქი საცმელით?

ჩაიქცა გული - ფიქრო! ფიქრო! ამდენ ლოდინით,

ჩაიქცა გული ამდენ ფიქრით, ამდენ სათქმელით.

ის აღარ მოვა! - ეჰ, ამაოდ დაეძებს თვალი,

ის აღარ მოდის! - ეჰ, ამაოდ უყივის გრძნობა,

ო, როგორ უღვთოდ დამიღუპეს მე მომავალი,

ო, როგორ უღვთოდ მომიწამლეს ახალგაზრდობა.