დაეფარება ცას ნაცარი ნავულკანარი. ღამე მშვიდობით. დაბინდებამ ფანჯარაზე იკლოს. ჩაქრება ადრე ორღობეში ჭრაქი ფანარი, და წელს ზამთარი სათამადოდ დარჩება ციკლონს.
და ალილოზე წავა ჯოხით კვლავ დეკემბერი, დავრაზავ კარებს რომ ბეჭედები არ მოიპაროს - ხშირია ღამით ფანჯარასთან ქარი ბებერი.
ახალგაზდობის ნაგიჟარი... ნაარაკალი. ბზიალებს ჯარა ბუხრის პირას და უდარდელი, დიდხანს აომებს ჭერში თაგვებს კენტი კაკალი.
ესეც უყვარდა. ღვინოს დალევს იმ საიქიოს. ძვირფასი ლანდი დაფარულად ჩამოდის დაბლა, რომ გარდაცვლილმა სიცოცხლეზე შური იძიოს.
გრძელი ალილო და ბიჭები, - ასველებს მამალს. დედას ჩასთვლიმა და ჯარასთან თავს აკანტურებს, გამთბარი კატა დაიხურავს დედის ფესტამალს.
მამის სურათი მაგიდაზე მარტო მტირალი, წავალ ვიგლოვებ და კვლავ ვტოვებ ძვირფას სამარეს და დავალ გარეთ, როგორც ქურდი, ნაჯიბგირალი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |