ეს იყო წინათ, დიდი ხნის წინათ,

რაც დავიწყება გულმა არ ჰგუბოს, -

მაინც მოვიდა ვიღაც გვირგვინით

და შენს უბრალოს ამშვენებს კუბოს.

მიდიხარ... ისე მიგაქვს წვალება,

თითქოს ზღვის კარად თივას თიბავდე.

ვინა თქვა შენი გრდაცვალება?

არა, სწორედ დღეს შენ დაიბადე.

მიდიხარ... აღარ დაგემდურება

არც მიწიერი, არც ზეციერი,

ვინა თქვა შენი უბედურება?

არა, სწორედ დღეს ხარ ბედნიერი.

მიდიხარ... ტკბილი გქონდეს მგზავრობა,

სხვა ბინა მარად იყოს ზღაპარი.

ვინა თქვა შენი მიუსაფრობა?

არა, შენ ჰპოვე თავშესაფარი.

მიდიხარ... შენს ბედს ბევრი ინატრებს,

მშვენიერს, ბედი სხვა არსად არის,

შენ სივრცეებმა დაგიბინადრეს -

შენ უკვდავების ხარ ბინადარი.