ეტლი სივრცით ცას გვარობს, თუ ვინ ჰყვა გზასა. 

სიგრძე მისისა გზისა არ გვარობს ცასა. 

მაშა ვითა ვსცნა? 

მსურს მისი კოცნა!

ეტლის პირმან მიმზადნა თვისსა ტკბილ ხმასა; 

ხმამან მისმან განმაგდო, აით ნავი ზღვასა. 

მიკვირს და მეოცნა! 

ჭირნი მეოცნა!

ეტლმან ლხინსა მაწვია; ვხედევთ ეით ყმასა; 

მისმან ლხინმან ჭირების კონა მკრა გზასა; 

გარე გამტყორცნა, 

შორს გამაოცნა!

ეტლსა პირი ზურგით აბს, შეჰგავს წყლად დგმასა; 

ზურგნი მკერდად უმხრიან მას ეშმაკთ ძმასა. 

ესდენ, რა დრო ცნა, 

სრულად ამხოცნა!