გამტყორცა სოფელმა, მოვშორდი მზესა; 

დღენი ჩემნი წარვლენ ბნელად და ბნელად! 

რაყიფად შემექნა ბედივე ჩემი; 

სიცოცხლეს ღა ვჰპოებ ძნელად და ძნელად!

ვინ ჰპოვა სოფლისგან ბედნიერება? 

ვინცა სცნობს წყეულსა, - დაეკრძალება! 

უნუგეშოს მართებს მართლად ვაება, 

სტიროდეს და რბოდეს ველად და ველად!

მიჯნურთაგან რა გსურს, წუთი-სოფელო, 

ყოველთა მოლექსეთ დამდუმებელო? 

ჩემებრ ბედ-წარსრულზედ გინდ ისახელო?!

დამსვი გულ-მდუღარედ, მწველად და მწველად!