ერთმანეთის სიყვარულში აღტაცებით გვეძვრის მკერდი, სიჭაბუკემ სიტკბო გვასვა, - ასე ტკბილად დამიბერდით!
ტკბილი, ჩემო სულისერთო, კარგად უთქვამთ ჩვენთა ძველთა: - ფერი ფერს და მადლი ღმერთსო!
ტოლი იგრძნობს ტოლის ფიქრებს, ღიმი ტკბილი, კერა თბილი, ეგ არის და გორის ციხე!
გული რატომ დაგვედარდოს, ფეხის ფრჩხილიც ნუ სტკენიათ, ჩიტებივით დაგვეზარდონ!
ვიცით მათი ყოფის ფასი, ავაშენეთ... დავამშვენეთ... - ეს ერთი და სხვა ათასი!
გულუხვად და ხელებგაშლით, მოგვცა, თანაც დაგვილოცა: - მშვიდობაში!.. მშვიდობაში! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ვახტანგ გოგოლაშვილის პოეზია |