ამ გაუვალ უცხო გზებზე

განა მართლა დაგეკარგე კარგო?

ვძებნე, ვძებნე, ვერ მოვძებნე

გასაღები შენი გულის სარგო...

ვკრიფე, ვკრიფე, ვერ დავკრიფე,

განა მართლა ყვავილების ტყვე ვარ?

უნებლიედ გულზე ხელი დავიკრიფე

და მზით მთვრალი ყვავილებში ვწევარ...

ვწერე, ვწერე, ვერ დავწერე,

განა მართლა წვერი მოტყდა კალამს?

გული შენზე ოცნებებით შევაჯერე

და არავის ფიქრი მომიპარავს...

სხივი მწველი ბალახებში იმალება,

ქარი უმღერს ჩვენს აწმყოს და წარსულს,

ნურც მოგშლოდეს ქართულ ზეცის ბრწყინვალება

საქართველოს პირმშვენიერ ასულს.