და წაეფარა ამ სიყვარულს მდინარე მღვრიე უშვერი ვნების, თავაწყვეტის, შმაგი ლირწების, დღეს სხვა კაცია ხანდაზმული იგი - დე გრიე, თუმცა კი ახსოვს დრო პირველი თავდავიწყების.
რატომ გუბდება, იმ პირვანდელი სიყვარულის დაუნდობლობა, და რად იკვრება ვნების ცეცხლში ყინვის გუნდებად, კვლავ საშინელი დაეჭვება და უნდობლობა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თამაზ ჩხენკელის პოეზია |