არის რამ, რასაც ვერ მოინელებ

ვერასდროს, თუნდაც ათას წელიწადს

იცოცხლო, - ვერსად, თუნდაც ფრინველებს

გაჰყვე შორეულ გადაფრენისას.

რასაც ვერ აღგვი, ვერ დაივიწყებ,

როგორც საშომდე მოსულ დაცინვას,

რასაც ვერასდროს წაშლის სიფიცხე,

ვეღარც სიკვდილი და თავგანწირვა.

რაც მუდამ შენში იქნება მჯდარი

და ფესვგადგმული გულის ძარღვებად -

საწყალ დედისგან ვით ცოცხალმკვდარი

შვილი არასდროს დაიმარხება...

შენია იგი, ვით შენი თვალი,

შენია იგი, ვით შენი სმენა,

შენი იყო და იქნება, არის

შენი იყო და დარჩება შენად!

მაგრამ ვერასდროს ვერ მოინელებ.

ვერასდროს, თუნდაც ათას წელიწადს

იცოცხლო, - ვერსად, თუნდაც ფრინველებს

გაჰყვე შორეულ გადაფრენისას.