ბაღში დგას თეთრი იასამანი

ჩაფიქრებული და უცნაური, -

არ უყვარს შფოთი, აურზაური.

არ უყვარს ჭორი, ლიქნა, ყვედრება, -

ამიტომ კაცი ვერ შეედრება.

აშრიალება იცის ხანდახან:

შენ ქარო, ასე შლეგი რადა ხარ!

ისე კი მეტად ჩუმი და წყნარი,

კდემამოსილი და მშვიდი არი.

ან რას შესწირა სიცოცხლე წრფელი?

დგას და რაღაც დიდ სასწაულს ელის.