და აბელს უჩანს ჭრილობა ღია,

და ერთად ლაღობს კაენი ყველა,

და ლოდის ქვეშაც ამოდის ია,

ღაწვზე დაბნეულ ცრემლების ხელა.

ზღვაც ღელავს, ზვირთებს რისხვით ჰყრის ცამდე,

(მზე, თუნდაც ერთი საათით, რად ღირს!),

კაცი ხარ, ახლა შეები ტალღებს

და მერე მიწვდი იქიდან ნაპირს...