საღამო, ან ეგებ დილაა მაისის,

შუქია აისის, ან იქნებ დაისის,

ველია ნათელი - ოცნებით სათელი

ყაყაჩო მრავალზე მრავალი...

ერთად ანთებულა ურიცხვი სანთელი,

ბილიკით სანთლებში მავალით

მოდიან დედები უცნაურ ქუდებით,

მოსდევენ შვილები-კუდები.

ვუცქერ აღტაცებით, სული ითენთება

და წამით ტკივილიც ამდება,

რა მშვენიერია, ასე თუ თენდება

და რა ცუდია, თუ ღამდება.