ასეთი ვიყავ მე წაქცევამდე,

დატბორილ ბინდში ვენთე დილამდე -

გარდასახვამდე, მიწად ქცევამდე,

როგორც იტყვიან, ბრმა სიკვდილამდე.

მინახავს ცოფი და ტყვიის დახლა,

წუხილი კაცთა, ენით უთქმელი...

ელავდა ყველა სურვილზე მაღლა -

მთა დათოვლილი, ფეხდაუდგმელი.