ძახველებში შაშვი ზის, ჭახჭახებს და ქოთქოთებს, რა იქნება, აქ მყავდე, რა იქნება - მოთოვდეს...
ბუმბლაობენ ბარდებში, ახლა რომ გამეჩვენო, ისე გამიხარდები,
ეჰ, ნეტავი ხვდებოდე, ნეტავ, ვინ დაგვიბედა, სულ მე მენატრებოდე?
ხომის გზა და ბილიკი. მე წამოველ, შენ დარჩი, - უჩვეულოდ, პირიქით...
ბედმაც ასე ინდომა. ზამთარს ბოლო არ უჩანს, არც - ჩემს უამინდობას.
ჩემი შორად გამშვები?! ქოთქოთებენ ძახველზე შემცივნული შაშვები...
თეთრი მთები მარტყია, მარტო გული, სულელი, თითქოს შაშვის ბარტყია.
ნეტავ რა ეჩვენება? ნუთუ მოხვალ ხვალვე და ორთავეს გვეშველება?..
სული ყელში გამჩრია და ჩემს ბილიკს, უშენოს, შაშვის ფეხი ატყვია... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მარიამ ხუცურაულის პოეზია |