იზმორებიან ნორჩი კაკლები,

გაზაფხულების სუნი აქვს მიწას,

ხანდახან იქნებ კიდეც წაყინოს,

ახლა ზამთარი სხვას რაღას იზამს?!

ჰა და ჰა, ლეწოს ბაღში ხეები

ქარმა და ცაზე ღრუბლები წეწოს,

შეღამებულზე გათოვდეს კიდეც,

დილამდე თეთრი ჩააცვას ეზოს.

ზღაპრად აქციოს საბადურები,

ათოვოს ვანათს - ბებერ გოლიათს...

იმან იდარდოს, ვისთვისაც მარტშიც

გაზაფხულამდე ძალზე შორია...

უკვე ყინული ჩავარდა წყალში,

ბზარავენ ცისპირს ბოლოცეცხლები,

სადარო ნისლში დაძირულ ხევებს

ხმაში წკრიალი უდგათ ვერცხლების.

ძალას მოიცემს მზე, დირიჟორი,

ცასა და ხმელზე გაიერთკვირებს

და აატირებს ბედნიერებით

შინდებს - თებერვლის ჟრჟოლაშეყრილებს...