შენს ეზოში კალო ირმებს ვალეწვიე,

რქებს მივაკარ ყვავილები ჭრელი.

კევრს შევახტი, ჩამავალ მზეს დავეწიე,

ბარჩხალა მზეს თითქო ვტაცე ხელი.

მზე ირმებზე დავკიდე და დავსრიალებ,

ხოხბისფერი პატარძალი მშველის.

შენ შრომის ხვავს, პატარძალო, მაზიარე,

რძე შემასვი ჯეირნის და შველის.

შინაური ვინ გახადა ეს ირმები,

რა ლამაზად განტოტილან რქები!

შენ კალოზე ფეხშიშველი მესიზმრები,

ცხადში ხარ და სიზმარივით ჰქრები.

შრომაში და ჟრიამულში ჩამობინდდა,

ატენის მთებს შეღამება ქუფრავს.

ქვევრი გახსნეს, თონით მთვარე ამოფრინდა

და ნისლივით ორთქლი ასდის სუფრას.

მეც პატარძლის სავსე სუფრას დავეწვიე,

ირმები კი მთაზე ბალახს ძოვენ.

შენს ეზოში კალო ირმებს ვალეწიე

და ატენშიც მომავლის გზა ვპოვე.