სულგაძარცვული და ეული შემოვრჩი სოფელს,

ხორცთან ჭიდილში, ამორძალურ სულის თარეშში,

აზანზარებდა ზეცის რისხვა მიწიერ ყოფას

და შეშინებას უტოვებდა მავანთ თვალებში.

მაინც ვიდოდი სიჯიუტით თავნება ქალის,

ბილიკს გასდევდა სისასტიკე სისხლის ზოლივით,

ამდევნებოდა შიშნარევი არმოსვლა ხვალის

და სულსწრაფობით გაქვავება ლოტის ცოლივით.

ყალბად ვიჩქარე, შებინდება დგებოდა მაშინ,

ჰაერს კაწრავდა შემზარავად აწვდილი ალი,

სიკვდილნაკოცნი ნანგრევები ცვიოდა ზღვაში

და ვაჰმე, შენსკენ მახედებდა უძღები თვალი...