ჭირხლი დაედო დაღლილ იმედებს, ცა თვალებს ხუჭავს და ძილში მიდის, ვეცადე, მაგრამ ვერ გაგიმეტე, ვისაც ხსოვნიდან გულდაგულ გგვიდი.
გონჯი აჩრდილი მრუდე სარკეთა, და დაკაწრული, ცივი ფანჯრიდან მიმზერს ჩემივე სასოწარკვეთა... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მანანა ფრუიძის პოეზია |