აქ რომ გუშინ

წისქვილი და ეკლესია ენთო,

სად წავიდა!

რამდენი რამ მაპატიე ღმერთო!

აშლის ზოგჯერ, აშლის სევდა,

მიტოვებულ ზარებს,

მაგრამ ვინღა გამოჭედავს

აწ იმ მზეს და მთვარეს.

მხოლოდ ერთი ეკლის ხეა,

ძველ ადგილს რომ არ თმობს…

ათოვს ჯვარცმის ეკლესიას

და საფლავებს ათოვს.

სადღა არის ის სანთლები,

აქ რომ რწმენას ენთო?!

რამდენი რამ,

რამდენი რამ მაპატიე, ღმერთო.